‌
بسیاری از مردم میگویند که صلح و آرامش میخواهند، اما وقتی بالاخره به آن میرسند دچار وحشت میشوند. این نه به این خاطر است که دیوانه اند، بلکه به این دلیل است که در تلاطم بزرگ شده اند.‌

اوضاع خوب پیش می رود. زندگی آرام
است و ناگهان شروع به ایجاد مشکلاتی میکنند که وجود ندارند. این نه به این خاطر است که دیوانه اند، بلکه به این دلیل است که در تلاطم بزرگ شده اند.اگر کودکی تان پر از تنش مداوم دعوا و بی ثباتی بوده این همان چیزی است که برایتان عادی به نظر می رسد.


بدن شما یاد گرفته که هرج و مرج یعنی خانه پس وقتی زندگی آرام میشود سیستم عصبی تان آن را نمیشناسد. احساس غلطی دارد. بیش از حد ساکت است. انگار اتفاق بدی قرار است بیفتد. منتظرید که فاجعه بعدی رخ دهد، چون همیشه اینطور بوده به همین دلیل است که با شرکای خوب زندگی دعوا راه می اندازید. به همین دلیل است که وقتی همه چیز خوب پیش می رود، خودتان خرابش میکنید.

به همین دلیل است که از هیچ تنش خلق می کنید. شما شکسته نیستید، فقط به بینظمی عادت کرده اید. آرامش برایتان خسته کننده است چون با آن آشنا نیستید. بدن شما فکر میکند آرامش یعنی خطر، چون در دوران کودکی تان آرامش دوام نمی آورد. اما دیگر این موضوع حقیقت ندارد. شما حق دارید چیزهای خوب داشته باشید بدون اینکه از هم بپاشند.


@vkends

‌
گذشت زمان و ارزش لحظه های حال روزی می رسد که ناگهان می فهمی ۲۷ ساله ای در حالی که همین دیروز ۱۷ ساله بودی.‌

و نمی توانی بگویی چطور یک دهه گذشت و زندگیت به "قبل" و "بعد" تقسیم شد. شور جوانی فروکش می کند و در واقع چیزی تغییر نمی کند اما همه چیز وقتی عکس های قدیمی را می بینی متفاوت به نظر می رسد، عکس هایی تار از موبایلهای ارزان قیمت قدیمی.

بوها تو را به یاد کودکی می اندازند و دوستانی که دیگر با آنها صحبت نمیکنی دورهمی ها به دیدارهای گاه و بیگاه تبدیل میشوند، و شیرینی سوخته مادرت بهترین خوراکی می شود که تا به حال خورده ای می دانم بعضی روزها چیزی از آن ده سال برای نشان دادن نداری، اما امیدوارم یادت بماند نفس بکشی و گره سینه ات را رها کنی. امیدوارم زیر آفتاب بروی و کمی زندگی کنی چون فردا ۳۷ سالگی است.


#vkends