تو و هر روز و بزمِ عشرتِ خویش
من و شب‌ها و کنجِ محنتِ خویش

منم با محنتِ روی زمین خوش
نگه دار آسمان گو راحتِ خویش

ز هجران مُردم و بر سر ندیدم
کسی را غیرِ سنگ تربتِ خویش

مَکش زحمت برای راندنِ ما
که ما خواهیم بُردن زحمتِ خویش

به زیرِ تیغِ او نالید وحشی
فتادش سر به پیش از خجلتِ خویش

#عاشق_جگرسوخته
#وحشی‌_بافقی
@Wahshi_Bafghi

با دلِ روشن درین ظلمت‌سرا افتاده‌ام
نورِ مهتابم که در ویرانه ها افتاده‌ام

سایه پرورد بهشتم از چه گشتم صیدِ خاک؟
تیره بختی بین کجا بودم کجا افتاده‌ام؟

جای در بوستانِ سرای عشق می‌باید مرا
عندلیبم از چه در ماتم سرا افتاده‌ام !؟

پایمالِ مردمم از نارسایی های بخت !
سبزه‌ی بی طالعم در زیرِ پا افتاده‌ام !

خارِ ناچیزم مرا در بوستان مقدار نیست
اشک بی قدرم ز چشم آشنا افتاده‌ام

تا کجا راحت پذیرم یا کجا یابم قرار؟
برگ خشکم در کف باد صبا افتاده‌ام

بر من ای صاحبدلان رحمی که از غمهای عشق
تا جدا افتاده‌ام از دل جدا افتاده‌ام

لب فرو بستم رهی بی‌روی گلچین و امیر
در فراق همنوایان از نوا افتاده‌ام

#عاشق
#رهی‌_معیری
@Wahshi_Bafghi

در مانده‌ام به دردِ دلِ بی علاجِ خویش
وز بد مزاجی دلِ کودک مزاجِ خویش

مهر خزانه یافت دل و جان و هر چه بود
جوید هنوز ازین ده ویران خراج خویش

جان را مگر به مشعله‌ی دل برون برم
زین روزهای تیره و شبهای داج خویش

فرهاد را که بگذرد از سر چه نسبت است
با آنکه مشکل است بر او ترک تاج خویش

عذب فرات گو دگری خور که ما خوشیم
با آب شور دیده و تلخ اجاج خویش

ای صاحب متاع صباحت تلطفی
کاورده عاجزی به درت احتیاج خویش

وحشی رواج نیست سخن را زبان به بند
تا چند دعوی از سخن بی رواج خویش

#عاشق_جگرسوخته
#وحشی_بافقی
@Wahshi_Bafghi

♥️✨ 

گله‌ای دارم از تو و گله‌ای
که نگنجد به هیچ حوصله‌ای

گله‌ای دود در دماغم از آن
گله‌ای باد بر چراغم از آن

#عاشق_جگرسوخته
#وحشی_بافقی
@Wahshi_Bafghi